نقد فیلم استرداد

فیلم استرداد به موضوع غرامت جنگی می پردازد که قرار بود توسط آمریکا،انگلیس و شوروی برای جنگ جهانی دوم به ایران پرداخت شود و مربوط به سال 1332 است.این فیلم یک درام تاریخی درباره وقایع جنگ جهانی دوم و مسائلی که پای نیروهای متحدین و متفقین را به ایران باز کردو در آن جا ماجرای پرداخت غرامت به ایران توسط شوروی را اشاره می کند.

فیلم استرداد سعی دارد با پرداختن به موضوع و سوژه ای نو در سینما ایران درخصوص جایگاه و اهمیت حفظ منافع ملی نکات مهمی را به ببینیده القا کند که یکی از این مفاهیم این است که خاک ما ،کشور ما و منافع ما به هرچیزی اولویت دارد و به نقل حمید فرخ نژاد بازگیر نقش اول این فیلم شعار اصلی این فیلم وطن پرستی می باشد.

فیلم با هزینه بسیار بالا ساخته شد و با رعایت کردن استاندارهای بین المللی و خرق صحنه ها و تصاویر زیبای بصری مخاطب را شگفت زده کرده است و  با بیش از 50 لوکیشن که در قطار ،دریا ،راه آهن و کوهستان جذابیت خاصی را فیلم افروده است وجالب اینجاست که قسمت هایی که در مسکو بوده است در سرمای زیر 50 درجه فیلم برداری شده است.

کاراکتر اصلی فیلم فرامز تکی که یک سرهنگ ارتش هست که نقش قهرمان وطن پرستی که به هیچ گرایشی و دسته ای وابسته نیست و سعی می کند که وظیفه ای که در قبال مردم و میهن خویش را دارد را به به درستی انجام دهد.

حمید فرخ نژاد با بازی درخشان خود در این کاراکتر بار دیگر ثابت کرد که می تواند از عهده نقش های چند وجهی و پیچیده بر آید.

ایده ی اولیه فیلم یعنی بازگردانن طلاها موضوعی خوب  و منساب بود اما کارگردان فیلم با اصرار به تکرار این موضوع در سراسر فیلم جایی برای داستانک ها و موضوعات جذاب دیگر از جمله سرویس های اطلاعاتیkgb و... و آن قدر تکرار می شود که نتها جذابیت خود را سوژه از دست می دهد بلکه منطق فیلم را هم زیر سوال می برد

آهنگسازی این فیلم که توسط ستار اورکی صورت پذیرفت قابل ستایش و تحسین است.هم خوانی وهماهنگی بین تصاویر و آهنگ ها وهارمونی لازم بین صدا و تصویر از نقاط مثبت و دلنشین استرداد بوده است.

فیلم شروعی مقبول دارد اما این مقبولیت تا انتها ادامه پیدا نمی کند و رفته رفته ضعف های فیلم از پشت ظاهر پرطمطراق آن خودنمایی می کنند.متاسفانه پروژه های فاخر سینمای ما اغلب دچار همین مشکل هستند، مخصوصا چون پشتوانه دولتی دارند خیال سازندگان زیادی راحت می شود، سینمای دولتی هم که با زمین خوردن این پروژه های مثلا فاخر که زمین نمی خورد…

بازیگران این فیلم به غیر محمود کلاری و حمید فرخ نژاد موفق به ایفای نقش صحیح و منطقی با توجه به کاراکترها نشدند و به فیلم ضربه می زنند.فرهاد قائمیان که مثل همیشه در الگوی کلیشه ای خود ظاهر شده است،بازیگر روس که شاید به خاطر عدم درک متقابل و آشنایی با فرهنگ و ادبیات فارسی ناموفق ظاهر شده است....و.....

تلاش برای ساخت یک فیلم ارزشمند و درام تاریخی توسط علی غفاری قابل تقدیرو تحسین هست ولی متاسفانه با صرف این هزینه سنگین او می تواسنت اثری بهتر و تاریخی و ماندگار را برای خود و سینمای ایران عرضه کند.

در مجموع از نکات مثبت این فیلم می توان به بازی درخشان حمید فرخ نژاد و محمود کلاری و هم چنین استفاده از لوکیشین های زیبا و جذاب در مکان های مختلف از جمله ایران و روسیه و اهنگسازی هنرمندانه ستار اروکی اشاره کرد و از تلاش علی غفاری برای ساخت درامی تاریخی و سوژه ای جذاب تقدیر کرد.

از مهمترین نکات منفی فیلم هم می توان به انتخاب بازیگران فیلم که بازی های کلیشه ای خود به بدنه فیلم ضربه سنگینی زدند و هم چنین فرصت از دست رفته ی کارگردان فیلم برای ایجاد یک فیلم جنایی و جاسوسی قابل تبدیل را داشت،اشاره نمود.

ولی علی غفاری با ساخت این فیلم نشان داد که سینمای ایران توانمندی و پتانسیل رشد و نزدیک شدن به استاندارهای بین المللی فیلم سازی را اندک اندک می تواند بدست بیاورد.